"W mroku wieży"- książka, w której to czytelnik jest graczem

Lubicie sięgać po książki paragrafowe? Przyznaję, że do niedawna była to dla mnie absolutna nowość. Pierwszą książką tego typu z jaką miała styczność była Nibylandia. Tu żyją potwory. Przyznaję, że tak mnie wciągnęła, że wypatrywałam kolejnych paragrafówek. I tak oto, całkiem niedawno wpadła mi w ręce kolejna gra książkowa- "W mroku wieży" także wydana przez wydawnictwo Muduko. Plan był taki- zabieram tę książką ze sobą na wakacje i czytam, czytam... Gra książkowa, którą trzymałam w ręce w czasie podróży szybko zainteresowała też resztę mojej rodziny. Efekt? Zaczęliśmy ją rodzinnie czytać na głos i razem odkrywaliśmy tajemnice wieży. Zabawa była przy tym niesamowita, a sama podróż minęła nam błyskawicznie :) 

Tajemnicza wieża skrywa wiele tajemnic i to właśnie dzisiaj możesz je odkryć…

W jaki sposób dostaniesz się do wieży?

Przekradniesz się obok strażników, oczarujesz ich swoim urokiem, czy może wywalczysz sobie drogę

mieczem, by dotrzeć do magicznych przedmiotów skrytych w komnacie na jej szczycie?

W grze "W mroku wieży" to czytelnik decyduje którą ścieżkę wybrać i to on kreuje dalszy rozwój wydarzeń. Krok po kroku, podążając za przygodą w książce poznaje tajemnice i odkrywa jak kręte i tajemnicze drogi prowadzą na szczyt. Aby zagrać najpierw trzeba przygotować arkusz postaci. Jest on dostępny na stronach książki. W sumie do wyboru mamy cztery postaci: Złodziej/ka, Żeglarz/Żeglarka, Libertyn/ka, Akolita/tka. Każda z nich ma inne zalety i inny styl gry, a ponadto dla każdej postaci przygotowane są przynajmniej dwa unikalne zakończenia. To jaką postać wybierzemy zależy tylko od naszych preferencji. Karty postaci warto skserować, lub wyrwać (ale tu szkoda książki). To na nich śledzi się swoje osiągnięcia oraz to co się się z tobą dzieje. Dla przykładu jeżeli wartość Zdrowia postaci spadnie do zera to w tym momencie gra się kończy. Ale spokojnie! Zawsze można wrócić do początku i zagrać od początku tą samą lub inną postacią. To taka trochę "never ending story" ;) 

Książka jest napisana bardzo przyjemnym, lekkim językiem, dzięki czemu bardzo przyjemnie się ją czyta. Kropką nad "i" są czarno-białe ilustracje, które dodają jej charakteru. Akcja natomiast jest tak wciągająca, że gracz ma problem z oderwaniem się na chwilę i zrobieniem sobie przerwy na podwieczorek :) Ba! Często zapomina nawet, że wypadałoby coś przekąsić... Ale chyba właśnie o to w dobrej paragrafówce chodzi? :) 

Współpraca reklamowa